تفاوت شرکت نسبی و تضامنی یکی از موضوعات مهم در شناخت انواع شرکت‌های تجاری در قانون تجارت ایران است. این دو نوع شرکت، از شرکت‌های شخصی محسوب می‌شوند که بیشتر برای فعالیت‌های کوچک‌تر و با تعداد محدود شرکا مناسب‌اند، اما تفاوت‌هایی در میزان مسئولیت شرکا، نحوه نام‌گذاری شرکت و میزان اعتبار در بازار دارند. در این مقاله، به‌صورت کامل و ساده، تفاوت‌های کلیدی شرکت نسبی و تضامنی را بررسی می‌کنیم تا شما بتوانید با دیدی بازتر در مسیر ثبت شرکت گام بردارید.
🔗بیشتر بخوانید : ثبت شرکت نسبی
تفاوت شرکت نسبی و تضامنی در مسئولیت شرکا
در شرکت نسبی، هر شریک فقط به اندازه سهمی که در شرکت دارد، مسئول پرداخت بدهی‌ها است. یعنی اگر شرکت بدهکار شود، طلبکاران فقط تا میزان سرمایه شریک می‌توانند از او مطالبه کنند. در واقع ریسک مالی شریک‌ها کمتر است.
اما در شرکت تضامنی برخلاف نسبی، هر شریک مسئول کل بدهی‌های شرکت است، نه فقط سهم خودش. یعنی حتی اگر شریکی فقط ۱۰٪ سهم داشته باشد، ممکن است مجبور شود کل بدهی را پرداخت کند. و بعداً می‌تواند از شریک‌های دیگر سهمشان را بگیرد.
جهت مشاوره و ثبت انواع شرکت می توانیداز طریق شماره تماس 📞 09194103059 📞 با مشاوران ما در ارتباط باشید.
تفاوت شرکت نسبی و تضامنی در نام شرکت
در شرکت نسبی، باید در ابتدای نام شرکت، عبارت «شرکت نسبی» قید شود. لزومی ندارد نام شرکا در عنوان شرکت بیاید.
اما در شرکت تضامنی، نام حداقل یکی از شرکا باید در نام شرکت باشد. همچنین عبارت «و شرکا» باید بعد از آن بیاید.
تفاوت شرکت نسبی و تضامنی در اعتماد و اعتبار عمومی
شرکت‌های تضامنی به خاطر مسئولیت کامل شرکا، اعتبار بالاتری در بازار دارند. بانک‌ها و سرمایه‌گذاران با اطمینان بیشتری با آن‌ها کار می‌کنند. چون می‌دانند بدهی‌ها حتماً پرداخت می‌شود.
اما شرکت‌های نسبی ریسک پایین‌تری برای شرکا دارند و در نتیجه، ممکن است اعتبار کمتری داشته باشند. معمولاً برای کسب‌وکارهای خانوادگی یا کوچک‌تر مناسب‌تر هستند. اعتماد بازار به پشتوانه شرکا کمی محدودتر است.
در کل شرکت تضامنی بیشتر برای شرکایی که اعتماد کامل به هم دارند، مناسب است در حالی که شرکت نسبی برای افرادی مناسب است که می‌خواهند در عین مشارکت، ریسک مالی محدودتری داشته باشند.
شباهت شرکت تضامنی و نسبی
شباهت‌های شرکت تضامنی و شرکت نسبی به این شرح است:
- نوع شرکت‌ها: هر دو از شرکت‌های شخصی محسوب می‌شوند و در قانون تجارت ایران تعریف شده‌اند.
- تعداد شرکا: برای تأسیس هر دو نوع شرکت، حداقل دو شریک لازم است.
- مسئولیت فراتر از سرمایه : در هر دو شرکت، شرکا در شرایطی ممکن است مسئول پرداخت بدهی‌هایی بیش از سرمایه خود شوند (به‌خصوص در صورت عدم کفایت دارایی شرکت).
- ثبت قانونی : برای ثبت قانونی این شرکت‌ها، باید طبق مقررات اداره ثبت شرکت‌ها عمل شود و اساسنامه تنظیم گردد.
- نام شرکت : نام شرکت باید مشخص باشد و در آن نوع شرکت (نسبی یا تضامنی) ذکر شود.
